Vrijdag23juli.
Vanmorgen weer met de planning van de volgende teams bezig geweest. Een afspraak gemaakt met Johan Smoorenburg van Hart voor Haiti om te kijken of hij in de aankomende weken nog werk heeft voor de mensen van Gain Holland. Met veel geluk een auto kunnen krijgen maar ik moet hem delen met kokin van de compound, die over de hele wereld kookt voor hulpverleners in getroffen gebieden. Plan is om mij af te zetten zodat zij inkopen kan doen om mij daarna weer op te pikken. Eenmaal bij het kinderdorp aangekomen is ze erg onder de indruk van wat ze ziet en nu ben ik degene die de rondleiding geeft. Het plan wordt gewijzigd en ze blijft bij het gesprek, wat goed verloopt en waardoor mijn planning aardig begint vol te lopen. Samen met Debby (kokin) gaan we kijken bij de bakkerij zodat ze ideeën op kan doen om zoiets op de compound ook op poten te zetten. Aangezien de tijd aardig door tikt en er aan het einde van de dag voor ongeveer 100 man weer eten op tafel moet staan, blijft er geen andere keuze dan mee gaan met inkopen doen. Onze chauffeur Walton rijdt ons, dus druk in gesprek rijden we weg. Na ongeveer 15 minuten schrikken we ons kapot, want we worden geramd door een tegemoet komende ouderwetse Amerikaanse schoolbus en die schaaft over de volle lengte langs onze auto. Als we stil staan, springt iedereen de auto uit om te kijken wat de schade is. Op zich valt het mee, over de volle lengte krassen en het achterlicht kapot. De chauffeur van de bus vindt het wel prima en besluit maar weer eens te gaan. Onze chauffeur gebaard ons de auto in te gaan en voor dat ik het weet zit ik in een achtervolging. We halen een aantal auto's in en vervolgens de bus en rijden hem klem. De beide chauffeur schelden en tieren wat en gelukkig komt de politie erbij. Tot mijn verbazing sturen deze heren de bus alsnog weg en ons uiteindelijk ook, raar. Honderd meter verder is een politiebureautje en onze chauffeur doet zijn verhaal waarop met loeiende sirenes 4 agenten worden weggestuurd om achter de bus aan te gaan, ook raar!! Na een half uur is de bus terug en begint er een niet te volgen gesprek tussen 2 heetgebakerde Haitianen. Na een uur als de mannen al meerdere malen naar buiten en naar binnen zijn geweest en beide auto's grondig hebben onderzocht, vraagt onze chauffeur of ik met de politieagent wil praten. Als ik het gebouw binnen loop wordt ik eerst verwelkomd door 4 gevangenen die aan beide kanten achter de tralies zitten. Aan de agent vraag ik wat er nu gaat gebeuren en de beste man geeft allebei de heren de papieren terug en zegt dat zemorgenmaar terug moeten komen omdat hij er nu ff geen zin meer in heeft, heel raar!! Al met al een geintje wat ons ongeveer 2 uur heeft gekost en qua tijd zitten we nu echt krap. We rijden naar 1 van de duurdere hotels in PAP, die in een eerder stadium heeft aangeboden dat we gebruik mogen maken van hun inkoopvoordeel bij de groothandel. Zodra we alle spullen hebben en nog even snel langs het buffet zijn gelopen voor een snelle lunch, snel weer in de auto om door de spits weer naar de compound te rijden. Onderweg wordt onze chauffeur stiller en stiller en ik zie een paar tranen over zijn wangen lopen we vragen wat er aan de hand is, niks. Na wat doorvragen blijkt dat hij doodsbenauwd is om ontslagen te worden, ondanks dat het zijn schuld niet was van de aanrijding. Eenmaal op de compound aangekomen besluit ik toch nog maar even met de pastor te praten en uit te leggen wat er gebeurd is. Hij is niet echt onder de indruk en gaat er over na denken. Wordt vervolg dus........