Wat een indrukwekkende dag had moeten worden......... werd het ook maar dan anders. Vanmorgen er voor gezorgd dat het hele team om 9.00 uur klaar stond om te vertrekken voor een tour 'down town' in PAP. Auto geregeld, afspraak gemaakt met Johan Smoorenburg van kinderdorp Hart voor Haiti, om ons om 9.00 uur op te halen. Vooral de nieuwe mensen waren nieuwsgierig hoe het centrum van de hoofdstad eruit zou zien. Langzaam maar zeker word het tien uur en geen Johan te bekennen, toch maar even gebeld en wat blijkt..... Grote rellen in de binnenstad. De verziekingen komen eraan en de Haitianen proberen tegenover de huidige regering een statement te maken, door allerlei overheidsinstellingen te bekogelen. De reden waarom dit gebeurd is, de Haitianen zijn kwaad dat ze weinig zien van de miljarden die de regering heeft gekregen. Een goed punt naar mijn idee, want erg veel projecten vanuit de regering zijn er niet, de meeste initiatieven die je ziet zijn geïnitieerd door de hulporganisaties zelf. Kortom geen goed moment om met 2 auto's vol met blanke pottekijkers door PAP te rijden. Doordat we door dit vooral nog maar 1 auto tot onze beschikking hebben wordt het lastig om iets te organiseren waar we een lang stuk voor moeten rijden. Na een kort overleg met de pastor kunnen we naar een weeshuis niet ver hier vandaan. Na een korte maar toch weer indrukwekkende rit komen we bij een klein weeshuis waar ongeveer 40 kinderen worden opgevangen. Er staat nog een stenen gebouw maar je kan duidelijk zien dat het huis het zwaar te verduren heeft gehad tijdens de aardbeving. We worden ontvangen door de pastor en krijgen een rondleiding door het gebouw. Trots laat hij de kamers van de kinderen zien. Eerste wat me opvalt is dat er geen bedden staan en de pastor geeft ook aan dat hij dringend op zoek is naar matrassen en bedden. Na de rondleiding verteld de man dat hij na de aarbeving moeilijk rond rond komen met het geld dat hij had en dat er zelfs dagen tussen zaten dat hij alleen een kop thee had voor de kinderen. Vervolgens stelt de pastor voor om verderop naar de kerk te gaan kijken. Ik stel me er niet teveel van voor, maar een legertent met zelf gemaakte stokken had ik ook niet echt verwacht. Als we in de tent staan, waar het echt bloedheet is, verteld hij dat er opzondagongeveer 300 mensen naar toe komen en ik moet zeggen dat we met ons kleine clubje de tent al aardig vullen. De pastor verteld dat het nog meer kunnen zijn, maar omdat er nog een hoop mensen zijn die geen lange broek en/of tshirt hebben blijven deze uit schaamte thuis. Na deze enorme hitte in de tent ishet zelfs lekker om met 37 graden buiten te lopen en we gaan weer naar het weeshuis om met de kinderen te spelen. Tussendoor geven we de pastor nog een koffer vol met kinderenkleren en daarna uit het zicht nog een hand vol geld wat we intussentijd het gelapt, ongeveer 150 dollar. Schrijnend om te zien is dat er veel kindjes rondlopen met een paar oude vodden aan en van top tot teen smerig. Maar even voetballen met een paar grote blanken vinden ze toch wel interresant. Na het spelen en de vele Kodak momentjes gaan we weer terug naar de compound en de 'nieuwe' teamleden zijn aardig onder de indruk van wat ze gezien hebben. Dat ben ik natuurlijk ook, maar het begint op 1 of andere manier toch een heel klein beetje te wennen ook al is het nog steeds indrukwekkend om te zien.