Vandaag, zaterdag begon op zijn Haitiaans...... We waren er vroeg uit en zaten om kwart voor zes aan het ontbijt en om zes uur waren we allemaal druk de laatste werkzaamheden te doen zodat het beton gestort kon worden.

Haïtiaans aan deze ochtend is dat het beton niet geleverd kon worden en we redelijk met de handen in het (overgebleven) haar zaten..... Om toch nog wat van de dag te maken ben ik eerst maar eens gaan informeren of we een auto mee konden krijgen zodat we nog wat konden organiseren voor deze dag. Na wat diplomatieke woorden kan ik na de lunch een auto mee krijgen.

Stap 2, wat gaan we doen in een land waar alles plat ligt....
Mijn reisgenoot Kees heeft 2 jaar geleden zijn dochter geadopteerd uit een weeshuis hier in Haiti. Hij heeft nog vaag een adres en we besluiten met het het team naar Pationville te gaan om het weeshuis te zoeken. 3 man in de auto en 2 in de bak van de pickup. Na anderhalf uur rijden hebben we het plaatsje gevonden en dan begint de zoektocht..... Ook de chauffeur die creools spreekt heeft moeite om de juiste richting op te rijden en we belanden in de bergen nabij Pationville. Na veel vragen en verkeerde aanwijzingen komen we bij het weeshuis dat schuin tegen de berg aanligt. Vlak voor dat we aankomen worden we nog even getracteerd op een tropische regenbui dat de straten werkelijk waar in kleine riviertjes veranderd.

Voor Kees is het een emotioneel moment omdat hij hier 2 jaar geleden zijn dochter heeft opgehaald. In het weeshuis dat door een Amerikaans echtpaar wordt gerund, zijn op dit moment ongeveer 60 baby's die de volle aandacht krijgen door een groep vrijwilligers uit de USA. We krijgen een rondleiding door het gebouw en we hebben tijd om met de kleintjes te zitten en te spelen. Kees maakt van de gelegenheid gebruik en zet een zoekopdracht uit om de vader van zijn dochter te laten traceren wat waarschijnlijk een moeilijke klus gaat worden omdat hij in 1 van de kampen woont waar geen straatnamen en huisnummers zijn. Na het bezoek gaan we naar een andere locatie waar de wat oudere kinderen zijn, ook hier krijgen we een rondleiding en spelen we wat met de kinderen en praten we met de leidsters. Zij vertellen me dat ze erg blij zijn dat er hulp wordt geboden vanuit andere landen en dat er voedsel wordt uitgedeeld aan de arme. Ze verwachten in de toekomst een enorme toename van kinderen wanneer er gestopt word met voedsel uitdelen, omdat ouders dan hun kinderen niet meer kunnen voeden en ze dan hopen dat ze een beter leven hebben in een weeshuis.

In de opslag zie ik al enorme stapels met bedjes en ledikantjes staan om voorbereidt te zijn op de nieuwe bewoners. Dit zijn wel van die momenten dat je hoopt dat al het ingezamelde geld goed besteed gaat worden en kinderen bij hun ouders kunnen blijven.

Na het bezoek stappen we weer in de auto/laadbak en zetten we weer koers naar de compound. De chauffeur besluit een andere route te rijden en we rijden door een deel van PAP waar we nog niet geweest waren. In dit zwaargetroffen gedeelte waar het merendeel van de huizen ingestort is, zijn wegen zelfs afgesloten omdat ingestorte huizen de weg blokkeren en mensen niet het geld of materieel hebben om het op te ruimen. Ook hier komt die nare lucht weer in mijn neus als je langs de puinhopen rijdt. Het blijft aangrijpend om zoveel ellende te zien en te zien hoe mensen hun leven weer proberen op te pakken. Sommige mensen hebben zelfs een tent op de brokstukken van hun oude huis gezet en wonen op het 'graf' van hun familieleden. Ook hier hangen over sommige delen van de straat delen beton die nog elk moment kunnen vallen en als je in de open bak van de auto zit, kan ik je vertellen dat je blij bent als er voorbij bent.

De avond valt en we zitten vast in de avondspits. Drie blanken in de bak van een pickup is hier echt een attractie en vooral de dames vinden het erg interessant. Na een rit van 2 uur met alle uitlaatgassen van de oude barrels en al het stof wat er door de straten waait ben ik echt een paar tinten donkerder als ik op de compound aan kom. Maar aangezien we laat zijn en het water op is, zit er niks anders op dan met mijn flesje drinkwater het ergste er maar af te poetsen. Morgen dus vroeg op staan om er zeker van te zijn dat er water is en de schade dan maar even in te halen......