Donderdag, weer een indrukwekkende dag achter de rug. Iedereen in onze Mashtent was om 5 uur wakker. Een aantal zijn nog wat werk gaan doen bij de warehouse de andere hebben rustig aan gedaan vanmorgen. Na de lunch kwam Johan Smoorenburg (van kinderdorp Hart voor Haiti) on ophalen om in het centrum van PAP te kijken. Eerst zijn we bij een kamp gaan kijken dat tegen de grens van de Dominicaanse Republiek aanligt, een groot tentenkamp met 6000 tenten wat er voor zover goed georganiseerd uitziet. Onwerkelijk om te bedenken dat er gemiddeld 6 personen in een tent wonen, wat het een dorp op zich maakt, wel goed om te zien dat het er 'schoon' uitziet en er toezicht is van de UN. Hierna rijden we door naar het zwaarst getroffen gebied en onderweg horen we de verhalen van de dag van de aardbeving en de dagen erna. Johan woont al 28 jaar op Haiti dus weet over ieder deel van de stad verhalen te vertellen. Het is echt bizar hoe het centrum eruit ziet. Tussen, op en naast alle puinhopen leven de mensen en het lijkt dat iedereen weer in business is. Overal tussen de brokstukken staan kraampjes en alles wat waarde heeft wordt verkocht. Voor de meeste delen van de stad is het niet handig om de auto uit te gaan, dus schieten we wat foto's vanuit de auto. De geur die de auto in komt als de ramen opengaan is moeilijk te omschrijven. Johan verteld ons dat dit de geur is van overleden mensen die nog onder het puin liggen, volgens schattingen moeten dit er nog duizenden zijn, bij meerdere overheidsgebouwen weet hij ook te vertellen dat er nog kenissen onder het puin liggen. Verontrustend is het dat er nog honderden gebouwen op het punt van instorten staan en dat erbij naschokken nog steeds gebouwen naar beneden komen waaronder mensen hun stalletjes hebben staan. Het is ook moeilijk voor te stellen dat deze puinhopen opgeruimd gaan worden, aangezien de financiële middelen en
materieel ontbreekt. Het paleis wat in het centrum staat is ook zwaar getroffen en delen hiervan staan nog op instorten. Na de tour en de geur die maar slecht uit mijn neus gaan rijden we naar het kinderdorp van Johan en krijgen de mannen die er nog niet zijn geweest nog een rondleiding. Bij het bejaarden tehuis wordt ik herkend van mijn eerdere rondleiding en wordt ik spontaan gezoend door de jonge dame die maar liefst 102 jaar oud is en waarschijnlijk al tientallen jaren geen tanden meer heeft..... Bij Johan thuis nog even snel een lunch gedaan, jaja met een colaatje (het water met chloor smaak komt me al aardig mijn strot uit) en daarna weer terug naar de compound, waar we nog wat voor bereidingen doen voor morgen. Als alles goed is kunnen we morgen beton storten voor de fundering van de warehouse. Wat betekend dat we morgen weer aan de bak kunnen, weersverwachting is dat het morgen 40 graden wordt. De luchtvochtigheid is hier echt abnormaal, helemaal voor ons boertjes uit Nederland. Er wordt hier al gezegd dat de enige stap boven deze luchtvochtigheid is, onder water zijn..... Misschien ook nog leuk om te vermelden is dat er qua wilde dieren hier een hoop te zien valt, paarden, geiten, ezels, slangen, ratten, leguaantjes maar vooral muggen, als je niet zou weten dat het muggenbeten zou je zeggen dat ik een rare ziekte op mijn benen heb.