Daar zijn de dan eindelijk; de eerste berichten vanuit een heel warm Haiti!

Mail en telefoon zijn niet altijd in de lucht dus vandaar dat ik zijn berichtgeving naar ons even vertaal voor de weblog. Verder kan je hem ook rechtstreeks mailen op dennisbusser@orange.nl, heeft hij wat te lezen voor de afleiding! Groet, Jolijn

BERICHT1:

Na aankomst zijn we eerst op het vliegveld een geïmproviseerde loods met customs erin en een half werkende kofferband en ongeveer 40 graden de koffers gaan halen. Daarna door een menigte van mensen naar de auto gegaan die voor ons klaar stond. We zijn vervolgens naar het huis van pastor Pierre in Port Au Prince gereden. De eerste beelden van PAP vielen me mee moet ik zeggen, veel armoede en natuurlijk ook ingestorte gebouwen maar het zwaarst getroffen gebied hebben we niet direct gezien. Bij het huis van de pastor konden we direct aan het werk een generator van meer dan 1000 kilo moest op een truck geladen worden, heerlijk met die warmte....

Na lunch met een delegatie van Gain USA, Duitsland en Nederland naar een weeshuis geweest waar ik op 28 juli een rijke Nederlander mee naar toe moet nemen en hem moet overtuigen dat hij geld moet investeren. Men (de bobo's) geven dit blijkbaar uit handen en geven mij hier de verantwoordelijkheid voor. Vandaag met de pastor van het weeshuis een gesprek gehad en ook met de weeskinderen gesproken. 1 van de jongens die me rondleidde vertelde me zijn verhaal over zijn overleden tweelingbroer en liet me zijn foto's zien, meer dan indrukwekkend en moet zeggen dat zijn verhaal me erg aangreep.

Daarna weer terug gegaan naar de compound waar de muggen iedereen opvreten, deet of geen deet, dus ik lig nu in de tent op een legerbedje met een plastic matras onder mijn klamboe...... Zonder airco!!!!!!!!

BERICHT 2:

Vanmorgen vroeg op gestaan, (5 uur) we zijn om half zes gaan eten en zijn om zes uur gaan werken om voor de hitte al het nodige te gaan doen. Maar zelfs om zes uur in de ochtend is de warmte al van die aard dat je na 5 minuten werken al je porieen open voelt gaan en het zweten niet meer te houden is. Waar ik in Nederland moeite heb om er aan te denken dat ik moet drinken heb ik vandaag rond half acht in de ochtend al 2 liter water gedronken en is er geen plekje meer op mijn kleren dat nog droog is.In de middag krijgen we hulp van de Amerikanen en na een half uur in de brandende zon begrijpen ze waarom wij altijd zo nat bezweet over de compound lopen. Zij houden zich meer bezig met projecten in de nabije omgeving en leveren minder vaak fysieke arbeid, zware stenen sjouwen en met de hand uitgraven van gleuven waar beton in gestort moet worden. Rond half tien krijgen we een seintje dat er een auto beschikbaar is om mee naar het weeshuis Hart voor Haiti te gaan. Ja hoor we hebben een oude auto zonder airco en gaan met zijn vieren op pad. Naongeveer een uur rijden met een gemiddelde snelheid van 30 km per uur komen we bij HvH, de weg er naar toe is meer dan slecht en je wordt om de honderd meter gelanceerd in de auto.

Een prachtig opgezet project waar naar de aardbeving veel mensen naar toe zijn gegaan. Het is bijna een afgeschermd dorp wat je vanaf de weg bijna niet ziet. Er is opvang voor hele jongen kinderen maar ook voor bejaarden en er is na de beving hard gewerkt om alles weer voor elkaar te maken. Na januari is er al een kilometer muur opnieuw opgebouwd en de huizen zien er al weer keurig uit. In de bakkerij op het terrein wordt gebakken voor de mensen daar maar ook voor het dorp. Mensen die er willen blijven krijgen onderdak en eten maar moeten wel een bijdrage leveren aan het 'dorp'. Na de rondleiding met de oprichter gesproken, Johan Smoorenburg. Over de aarbeving en over hou hij het dorp heeft opgericht. Met Johan afgesproken dat hij ons donderdag mee down town neemt om het zwaarst getroffen gebied te gaan bekijken. Daarna teruggereden naar de compound en daar hebben we voetbal gekeken. Een oude tv in de kerk gezet en met 40 graden gezien hou het Nederlandse elftal de wedstrijd won. Het feestje was kort maar gezellig en daarna hebben we wat in de zon gezeten. Na het eten gezamelijk nog wat spelletjes gedaan en tijd om naar bed te gaan, we gaan er weer om vijf uur uit om te gaan werken, misschien dat morgen met de Amerikanen meegaan om voedsel uit te delen bij een nabij gelegen kamp